Orkun (1950 - 52)

Büyük Türkçü Atsız'ın çıkardığı, ‘Orkun süreci' diye adlandırılan süreçte yayımlanan dergilerin üçüncüsüdür. 14 Mayıs 1950'de gerçekleşen iktidar değişikliğinden sonra çıkarılmağa başlanmıştı. Derginin bir özelliği, birçok Türkçünün maddî ve manevî desteği ile çıkarılmış olmasıdır. Haftada bir Cuma günleri yayımlanan derginin imtiyaz sahipliğini ve yazı işleri müdürlüğünü, “Orkun ailesi adına” İsmet Tümtürk üstlenmişti. Atsız'ın adı ise, “başyazar"’ olarak sunuluyordu. Orkun'un 68 sayısında 250’yi aşkın yazar ve şairin yazı ve şiirleri yayımlandı. En çok yazısı yayımlanan yazarlar Atsız, Çiftçioğlu Nejdet Sançar, Sofuoğlu M. Zeki, İsmet Tümtürk, Hikmet Tanyu, H. Fethi Gözler, Faik Gözübüyük, Hocaoğlu Selâhattin Ertürk, Lütfi Önsoy, Mehmet Kaplan, Yılanlıoğlu, Namık Zafer Alpsü, Cumalıoğlu Fehmi, M. Şerif Korkut, A. Kazganoğlu (Alparslan Türkeş) idi. Orkun'un ikinci sayfası genelde Türkçü şiirlere, üçüncü sayfası başyazıya, öteki sayfaları ise yazılara ve yine şiirlere ayrılırdı. Arka kapak diyebileceğimiz son sayfa ise, genellikle, “Ülküdaşlarla başbaşa” başlığı altında okuyucu mektuplarına verilen karşılıkları, dergininin duyurularını, Türklük ve Türkçülük haberlerini verirdi. İç (çoklukla orta) sayfalarında, olayları mizahî tavırla yansıtan kısa yazıların bulunduğu “Orkun'dan sesler” sunulurdu.. İmzasız olan bu fıkraları, genelde, Nejdet Sançar yazardı. Derginin başka bir hizmeti de, 1944-45'de, Türkçülerin uğradığı devlet terörünü yansıtan “1944-1945 Irkçılık-Turancılık Dâvâsı” başlıklı yazı dizisi idi. Metnini Atsız ve Nejdet Sançar'ın yazdığı bu yazı dizisi, kısa aralıklarla, 3'üncü sayıdan 62'nci sayıya kadar yayınlandı. Dizide yer alan bilgiler anılan olaylarla ilgili araştırmalar için sağlam bir kaynak niteliğindedir. Fakat, yazık ki, yarım kalmıştır. Son sayılarda da “Dünden sesler” başlığı altında eski ve ünlü Türkçülerin yazı ve şiirleri yayımlandı. Derginin 11 Ocak 1952 günlü 67'nci sayısında, 1-67. sayıları içine alan bir “fihrist” yayınlandı (8-16.) ve 68'nci sayının son sayı olacağı duyuruldu. Son sayıda yer alan Atsız'ın “Veda” yazısı özellikle üzerinde durulmağa, okunmağa ve saklanmağa değer bir yazıdır. Bu yazısında Atsız, Türkçü gençlere unutulması mümkün olmayan öğütler vermekte idi. İsmet Tümtürk'ün “Orkun kapanıyor” başlıklı yazısı da hem derginin neden kapandığını anlatıyor, hem de başarılı bir yayın için neler yapılması gerektiğini açıklıyordu. Atsız, Orkun'un kapanışını “Birçok Türkçünün maddî ve manevî yardımıyla çıkmakta olan Orkun, onu idâre edenlerin yorgunluğu yüzünden kapanıyor. Bu kararı verenlerin ıztırabı büyüktür. Uzun konuşma, tartışma ve danışmalardan sonra, yapılacak bir şey olmadığı için bu neticeye varılmıştır.” diye belirtiyordu. Tümtürk ise, bu konuda şunları yazıyordu: “Orkun mevcut veya ilerisi için melhuz bir hükûmet müdahalesi yüzünden kapanmıyor. Orkun para sıkıntısı yüzünden de kapanmıyor. Orkun’un kapanması sebebi haftalık bir derginin çıkması için gerekli zaman ve çalışmayı harcayacak arkadaşların bulunmayışıdır. Bellibaşlı ülküdaşlarımızı vazifelerinin Istanbul dışı yerlere bağlaması ve bilhassa Atsız'ın uzun zamandır teşhis olunamayan müzmin hastalığı sebebiyle dergide çalışamaması Orkun için acı talihsizlikler olmuştur.” Derginin kapanmasının ardındaki gerçek sebep yıllarca sonra, Atsız’ın mektupları yayımlanınca anlaşıldı. Rahmetli Atsız, Yılanlıoğlu İsmail Hakkı beye gönderdiği bir mektupta, Orkun'un kapatılmasını Türkçü saymadığı birini savunan ve öğen bir yazının haberi olmadan yayımlanmasına duyduğu öfke sebebiyle istemişti. Sebep ne olursa olsun, Türkçü bir kuşağın yetişmesini sağlayan Orkun'un kapatılması o kuşağın mensuplarını çok yaralamış ve ümitsizliğe itmişti. Bir yıl sonra, yurt çapında örgütlenmeyi başarmış olan ve “Veda” yazısında Atsız beğin çevresinde toplanılmasını öğütlediği Türk Milliyetçiler Derneği’nin de kapatılması ise, o dönemin Türkçü gençliği için tam bir darbe oldu.