Abdurrahim KARAKOÇ
1932-2012Abdurrahim Karakoç, 7 Nisan 1932 tarihinde, Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesinde ailesinin beş erkek çocuğundan ikincisi olarak dünyaya gelmiştir. Balcı Fakı adıyla tanınan dedesi Mehmet Efendi ve ağabeyi Bahaeddin Karakoç gibi şair olan Abdurrahim Karakoç’un babası Ümmet Karakoç da hece vezniyle şiirler yazmıştır ve ayrıca İstiklâl Harbi gazisidir.
Abdurrahim Karakoç, ilkokul öğrenimini köyü Celâ’da tamamladıktan sonra öğrenim hayatına devam etmeyip bu yıllarda marangozluk yapmıştır. İlk gençlik dönemlerinde yazmış olduğu iki cildi dolduracak şiirlerini “hamlık döneminin ürünleri” olarak gördüğü için yakmıştır. Dedesi, babası ve abisi başta olmak üzere ailesinde birçok şairin bulunması Abdurrahim Karakoç’un şiire ilgisini geliştirmiş, evlerinde bulunan zengin kütüphane, şiirinin gelişiminde büyük bir etki sahibi olmuştur.
Karakoç, şiirlerini hece vezniyle yazarken ses ahengini de üslubunun en önemli parçalarından birisi haline getirmiştir. Şiirlerinde hicivlere büyük yer veren Karakoç, toplumsal düzeni, ahlaki bozulmayı, bayağılığı hicvetmiş, Anadolu insanının şiirdeki sesi olmuştur. Karakoç gelenekleri, onların önemini ve ülküsünü şiirleri ile ifade etmiştir. Vatan sevgisinin yanı sıra aşk temalı şiirler de yazan Karakoç’un birçok şiiri bestelenmiştir.
Abdurrahim Karakoç’un şiirleri Fedai, Devlet, Töre, Bizim Ocak dergilerinde, Yeni Ufuk, Yeni Düşünce, Yeni Hafta ve Gündüz gazetelerinde yayımlanmıştır. Şiirlerinin yanı sıra gazete ver dergilerde köşe yazarlığı da yapan Abdurrahim Karakoç 7 Haziran 2012’de hayatını kaybetmiştir. Şair, Ankara Bağlum Mezarlığı’na defnedilmiştir.
Bazı Eserleri: Vur Emri, Kan Yazısı, Gerdanlık, Beşinci Mevsim, Yasaklı Rüyalar, Parmak İzi, Dosta Doğru, Gökçekimi, Suları Islatamadım, Akıl Karaya Vurdu, Dosta Doğru, Düşünce Yazıları.