Hüseyin Nihal ATSIZ
1905-1975Hüseyin Nihal Atsız, 12 Ocak 1905 tarihinde doğmuştur. Babası Deniz Güverte Binbaşısı Mehmet Nail Bey ve annesi Fatma Zehra Hanım’dır. İlk öğrenimini Kadıköy’de bulunan Fransız ve Alman okullarında tamamlamış olan Atsız, orta öğrenimine Kadıköy ve İstanbul Sultânisi’nde devam etmiştir. 1922 yılında ise Askerî Tıbbiye’ye girmiştir. Buraya kaydolduğu dönemlerde Türkçülük fikrinin etkisi altına girmeye başlayan Atsız, bu fikre karşı olan öğrencilerle ettiği kavgadan dolayı disiplin cezası almış ve üçüncü sınıfta iken mektepten çıkarılmıştır.
Olaydan sonraki üç ay Kabataş Erkek Lisesi’nde yardımcı öğretmenlik yapmıştır ve ardından Deniz Yolları’nın Mahmut Şevket Paşa adlı vapurunda gemi kâtip muavinliği yapmıştır.
1926 yılında ise İstanbul Dârülfunûnu’nun Edebiyat Fakültesi’ne kaydolan Atsız, bir hafta sonra askere çağırılmıştır. Askerliğini Taşkışla’da 5. Piyade alayında er olarak yapmıştır ve 1927’de fakülteye döndüğünde arkadaşı Naci ile birlikte hazırladığı “Anadolu’da Türkler’e Ait Yer İsimleri” adlı ilk makalesi Türkiyat Mecmuası’nda yayımlanmıştır. 1930 yılında ise fakülteden mezun olmuştur. 25 Ocak 1931 tarihinde Mehmet Fuat Köprülü tarafından Türkiyat Enstitüsü’ne asistan olarak alınmıştır.
15 Mayıs 1931 tarihinden 25 Eylül 1932 tarihine kadar ise Atsız Mecmua’yı çıkarmıştır. Mehmet Fuad Köprülü, Zeki Velidi Togan, Abdülkadir İnan gibi isimlerinde aralarında bulunduğu bir kadro ile Türkçü ve Köycü dergi devrinde Türkçü bir çığır açmıştır. Hüseyin Nihal Atsız ilk yazılarını bu dergide yayımlamıştır. 1932 yılında Ankara’daki Birinci Türk Tarihi Kongresi’nde, Prof. Dr. Zeki Velidi Togan'a Dr. Reşid Galib'in yaptığı eleştiriler dolayı 8 arkadaşı ile birlikte Reşid Galib’e “ Zeli Velîdî’nin talebesi olmakla iftihar ederiz” diyen bir telgraf çekmiştir ve bunun üzerine Reşid Galib’ten tepki görmüştür. 19 Eylül 1932 tarihinde Maarif Vekili olan Reşid Galib, Atsız Mecmua’da yazdığı “Dârülfünûn'un Kara, Daha Doğru Bir Tabirle, Yüz Kızartacak Listesi” adlı makalesi nedeniyle 13 Mart 1933’te Atsız’ın görevine son vermiştir.
Asistanlığına son verilen Atsız, 8 Nisan 1933 - 31 Temmuz 1933 tarihleri arasında Malatya Ortaokulu’nda Türkçe öğretmenliği yapmış, daha sonra Edirne Lisesi edebiyat öğretmenliğine tayin edilmiştir. Buradaki görevine 3-4 ay kadar kısa bir süre devam etmiştir.
5 Kasım 1933 - 16 Temmuz 1934 tarihleri arasında dokuz sayılık Türkçü dergi Orhun’u yayımlamıştır. Orhun dergisinde, tarih kitaplarında bulunduğunu iddia ettiği yanlışları ağır bir şekilde eleştirdiği için Orhun dergisi Bakanlar Kurulu tarafından kapatılmıştır. Atsız, dokuz ay bakanlık emrinde kaldıktan sonra Kasımpaşa’daki Deniz Gedikli Hazırlama Okulu’na Türkçe öğretmeni olarak tayin edilmiştir. Burada dört yıl kadar çalıştıktan sonra 1 Temmuz 1938 tarihinde görevinde ihraç edilmiştir. Daha sonra 1937 yılından 1939 yılının Haziran ayına kadar Özel Yüce Ülkü Lisesi’nde görev yapmıştır. 1939-1944 tarihlerine arasında özel bir lise olan Boğaziçi Lisesi’nde öğretmenlik görevinde bulunmuştur.
Atsız, 1943 yılında Orhun dergisini yeniden yayımlamaya başlamıştır. 1944’te yayınlanan on beşinci sayıda devrin başbakanı Şükrü Saraçoğlu’na hitaben iki açık mektup yazmıştır. İkinci mektubunda istifaya çağırdığı Hasan Ali Yücel 7 Nisan 1944’te Atsız’ın hocalığına son verdi. Bunu üzerine Orhun dergisi de Bakanlık Kurulu kararı ile yeniden kapatılmıştır. Sonrasında aleyhine dava açılan Atsız, Ankara’ya gitmiştir. Davanın 26 Nisan 1944’te yapılan ilk oturumunun olaylı geçmesi üzerine ikinci oturuma üniversite öğrencileri alınmamıştır. 7 Eylül 1944’ten 29 Mart 1945’e kadar altmış beş oturum devam eden yargılama sonunda Atsız altı buçuk yıl ağır hapse mahkûm edildi. Ancak Askerî Yargıtay’ın diğer tutuklularınkiyle birlikte kararı baştan başa bozması üzerine 25 Ekim 1945’te tahliye edilmiştir. Sıkıyönetim Mahkemesi’nde 5 Ağustos 1946’dan itibaren yeniden ve tutuksuz olarak görülmeye başlayan dava 31 Mart 1947’de Atsız ve öteki yirmi iki sanığın toptan beraatiyle sonuçlandı. Bu olay son devir adlî tarihine “Irkçılık-Turancılık Davası” adıyla geçti. 25 Temmuz 1949 tarihinde kendisine tasnif heyetinde uzmanlık görevi verilmiştir. 1950 yılında tekrar öğretmenliğe dönen Atsız, Ankara Atatürk Lisesi’nde 1952’de verdiği konferans dolayısıyla öğretmenlikten alınmıştır.
1 Ocak 1964’ten itibaren vefatına kadar Ötüken dergisini yayımlamıştır. Ötüken’in 40. Sayısından itibaren Konuşmalar, Bağımsız Kürt Devleti Propagandası, Doğu Mitinglerinde Perde Arkası ve Satılmışlar-Moskof Uşakları başlıklı makaleler yayınlamıştır. Bu yazılar üzerine mahkemeye verilen Atsız, 15 ay hapis cezası almıştır. 10 Aralık 1975 Çarşamba günü kalp krizi geçiren Hüseyin Nihal Atsız 11 Aralık 1975 akşamı hayatını kaybetmiştir. Bazı Eserleri: Bozkurtların Ölümü, Bozkurtlar Diriliyor, Deli Kurt, Yolların Sonu, Dalkavuklar Gecesi, Ruh Adam, II. Mahmut'tan Günümüze Kadar Osmanlı Hanedanı Tarihi